ကုသိုလ်လည်းရဝမ်းလည်းဝ။ကံဆိုးမသွားလေရာ မိုးလိုက်လို့ရွာ။ကံမကောင်းအကြောင်းမလှ။ကံရှိမှထင်ပေါ်၊ ဉာဏ်ရှိမှကျော်။ကိုယ်ကကျူး၊ ကိုယ့်ဒူးမှမယုံရ။ကိုယ်ကောင်းခေါင်းဘယ်မရွေ့။ကိုယ်ထင် ခုတင်ရွှေနန်း။ကိုယ်မွေးသည့်မျောက် ကိုယ့်ကိုယ်ခြောက်။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဖော် သူတော်ခုနှစ်ပါး။ကိုယ့်ငါးချဉ်ကိုယ်ချဉ်။ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်လှန်ထောင်း။ကိုယ့်အတတ်ကိုယ်စူး။ကမ္ဘာမီးလောင်၊ သားကောင်ချနင်း။ကောက်ညှင်းကမစေး၊ ဆန်ကြမ်းကစေး။ကောက်ပင်ရိတ်လှီး၊ ရေစီးဖောင်ဆန်။ကောင်းလျှင်စံ၊ ဆိုးလျှင်ခံ။ကိုက်မနိုင်၊ ခဲမရ။ကိုင်းကျွန်းမှီ၊ ကျွန်းကိုင်းမှီ။ကျမြေကြီး၊ တက်ရွှေထီး။ကျားကြီး၊ ခြေရာကြီး။ကျားကြောက်လို့ရှင်ကြီးကိုး၊ ရှင်ကြီးကျားထက်ဆိုး။ကျီစားသန် ရန်ဖြစ်။ကျီးကန်းတောင်းမှောက်။ကျူပင်ခုတ်၊ ကျူငုတ်မျှမကျန်စေနှင့်။ကျောချမှ ဓားပြမှန်းသိ။ကျော်တော့ လှေထိုးသား၊ ညားတော့လှေသူကြီး။ကျောင်းနေကြာလို့ စာမတတ်။ကြာကြာဝါးမှခါးမှန်းသိ။ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း။ကြီးလျှင်မှီ၊ ငယ်လျှင်ချီ။ကြိုးစားကဘုရားဖြစ်။ကြက်ကန်းဆန်အိုးတိုး။ကြက်ချည်သောကြိုးနှင့် ဆင်ချည်သော်ပြတ်။ကြက်မတွန်၍ မိုးမလင်း။ကြက်မှာအရိုး လူမှာအမျိုး။ကြောက်တတ်ရန်ကင်း။ကြောင်အို၊ ကြွက်မလေး။ကျွဲပါးစောင်းတီး။ကြွက်သေတစ်ခု အရင်းပြု။ခရီးလိုလျှင် လမ်းအိုလိုက်။ခလုတ်ထိမှ အမိတ။ခုစာကလေးကြော်၊ ခုဆီထမင်း။ခုရေတွင်းတူး၊ ခုရေကြည်သောက်။ခုရှုပ်မှနောင်ရှင်း။ခဲလေသမျှ၊ သဲရေကျ။ခေါ်တိုင်းလည်းမသွားနှင့်၊ တော်တိုင်းလည်းမကြွားနှင့်။ခင်ရာဆွေမျိုး၊ မြိန်ရာဟင်းကောင်း။ခုတျရာတခွား၊ ရှရာတလွဲ။ချီးမွမ်းခုနှစ်ရက်၊ ကဲ့ရဲ့ခုနှစ်ရက်။ချော်လဲ ရောထိုင်။ခ်က်ဆို နားခွက်ကမီးတောက်။ချင်းစိမ်းနှင့်မိဿလင်၊ သူကြင်မှ ကိုယ်ကြင်။ချစ်တီးခေါင်းသန်းရှာ။ချစ်တုန်းခင်တုန်း၊ တပြုံးပြုံး။ချိတ် ချိတ်ချင်းမှ ချိတ်မိသည်။ချိန်းလွန်းလျှင်မလာ။ချုန်းလွန်းသည့်မိုးမရွာ။ခြွေမှရံသည်။ဂျပိုးလိပ်ဖြစ်။ငါးကြင်းဆီနှင့် ငါးကြင်းကြော်။ငါးခုံးမတစ်ကောင်ကြောင့် တစ်လှေလုံးပုပ်။ငါးစိမ်းမြင်၊ ငါးကင်ပစ်။ငါးပြေမဆားပက်သလို။ငါးမြင်တော့ တံငါဆွေမျိုးမှန်းမသိ။ငိုချင်လျက်လက်တို့။ငိုအားထက် ရယ်အားသန်။ငယ်ကချစ် အနှစ်တစ်ရာမမေ့သာ။ငုတ်မိသဲတိုက်၊ တက်နိုင်ဖျားရောက်။ငွေများတရားနိုင်။စကားကျွံသော်နှုတ်မရ၊ ခြေကျွသော်နှုတ်ရ။စကားချိုစေသူလိုစေ။စကား စကားပြောပါများ၊ စကားထဲက ဇာတိပြ။စကားဆို၊ […]